สวัสดี J
หายไปนานกลับมากับทริปเกาะช้างจ้า
หลังจากมีที่เรียนแล้วเรียนไปหนึ่งเทอมพบว่าหาเวลาว่างไม่ได้เลยจ้า T__T
พอสอบเสร็จพ่อก็เซอร์ไพรส์ (หรือเปล่า) โดยการพาไปเกาะช้างในวันคริสต์มาสซะเลย
อันที่จริงเหตุเกิดตอนที่เพิ่งได้กล้องใหม่มาหนึ่งตัวแล้วไม่รู้จะหัดถ่ายตรงไหน
พ่อเลยพาไปเที่ยวจะได้มีวิวสวยๆ ให้ทาย แหมๆ ที่จริงไม่เห็นต้องลำบากเลย
แค่ต้นไม้ใบหญ้าก็หัดถ่ายได้แล้ว (เหรอ) แต่จริงๆ ก็ดีใจมากๆ
นะที่จะได้ไปเที่ยวเกาะ ไม่ได้ไปมาน๊านนาน จำไม่ได้ด้วยซ้ำว่าเคยไปมาแล้ว
คืองี้
เกาะช้างเป็นเกาะที่อยู่จังหวัดตราด (รู้แค่นี้แหละ)
แล้วก็มีเรือที่แม่เรียกว่าเรือเฟอร์รารี่ (เรานี่ต้องแก้ว่า แม่
เฟอร์รี่ค่ะเฟอร์รี่)
เรือเฟอร์รี่จะพาเราออกจากแผ่นดินไทยไปยังเกาะไทยที่ชื่อว่าเกาะช้าง
ไม่รู้ทำไมเขาเรียกว่าเกาะช้าง เรายืนมอง นั่งมอง นอนมอง
ยังไงก็ไม่เห็นเหมือนเกาะช้างเลยสักนิด
ภาพนี้ได้มาตอนที่อยู่บนเรือเฟอร์รี่แล้วนึกครึ้มเดินไปบนดาดฟ้าเรือ
เห็นวิวสวยดีเลยถ่ายมาซะเลย โหมดถ่ายภาพเป็นโหมด P ค่ะ
พี่ชายที่เล่นกล้องบอกว่ามือใหม่หัดถ่ายโหมด P ไปก่อนแล้วค่อยไปดูอินโฟภาพแล้วหัดถ่ายโหมดอื่นทีหลัง
คือเราเป็นคนไม่เข้าใจภาษากล้องสักเท่าไหร่ ไม่ใช่นักถ่ายรูป
ก็แค่มีกล้องแล้วถือถ่ายไปเรื่อยๆ เอาสนุกค่ะ 5555
พอมาถึงเกาะ
สิ่งที่ทำต่อมาคือนั่งรถค่ะ พี่ชายขับรถขึ้นเขา โคตรเสียว
คือมันสูงแล้วมันชันแถมโค้งเยอะมากอีกต่างหาก เจอป้ายแปลกๆ ด้วย ก็งงๆ
ว่าโปรดอย่าสวนทางช้างคืออะไร ฮา
และแล้วก็มาถึงที่พัก
คือที่พักบรรยากาศดีมากๆ แต่ว่าเราถ่ายรูปอะไรแบบนั้นไม่เป็น
เลยจบลงที่รูปทะเลดีกว่า 5555 เราชอบรูปนี้มาก
ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไม คงเพราะแสงที่สะท้อนพื้นน้ำกับหินล่ะมั้ง ตอนเย็นๆ น้ำลง
เราลงไปว่ายน้ำแล้วก็ขึ้นทางบันไดหินนี้เลย แต่บอกเลยว่าหินด้านล่างคมมาก
อันนี้เป็นอีกภาพในรีสอร์ท
บอกแล้วว่าบรรยากาศดีมาก เดี๋ยวไว้ไปอีกรอบจะถ่ายรูปรีสอร์ทมาเยอะๆ 55555
ชื่อรีสอร์ทที่เราไปพักชื่อว่าใบลานบีช ถามว่าหายากมั้ยมันก็ไม่ได้หายากนะ
ป้ายใหญ่แทบจิ้มลูกกะตา แต่พี่ชายเราเล่าว่าตอนไปครั้งแรกหาไม่เจอ
แล้วโทรศัพท์ถามที่รีสอร์ทว่ารีสอร์ทคุณอยู่ไหน ตอนนี้ผมอยู่หน้า
(แล้วก็หันไปอ่านป้าย) ใบลานบีช เอ้อ เจอแล้ว ขอบคุณครับ 5555 คือก่อนถึงรีสอร์ทมันจะมีป้ายของรีสอร์ทเรนโบว์อะไรสักอย่างอยู่แล้วมันเด่นกว่ามากๆ
เลยล่ะ
เราก็ไม่ได้ทำอะไร
ไปถึงที่พักตอนบ่ายๆ พ่อบอกว่าให้นอนเล่นไปก่อนแล้วค่อยเล่นน้ำสี่โมงเย็น
เล่นตอนนี้มันร้อน เราก็เลยถ่ายรูปเล่นซะเลย ใครไม่รู้ตกปลา เห็นน่าถ่ายดีเลยถ่าย
แชะ 5555
คือเราถ่ายอะไรไร้สาระนิดหน่อย แบบว่าพี่ชายบอกว่าหัดถ่ายเยอะๆ เดี๋ยวก็เก่ง
เราไปถ่ายมาสามร้อยกว่ารูป เราว่าเยอะนะ แต่พี่ชายเราบอกน้อยมาก เมื่อไหร่จะถ่ายเก่ง
ไปเที่ยวเขาถ่ายกันเป็นพันๆ รูป T__T
หลังจากเล่นน้ำเสร็จก็รีบไปอาบน้ำเพราะพระอาทิตย์กำลังจะตกแล้ว
แถมตกเร็วมากด้วย คว้ากล้องมากดชัตเตอร์รัวๆ แทบไม่ทัน 5555
อันนี้พระอาทิตย์ตกไปแล้ว
แต่ว่าชอบแสงที่สะท้อนเมฆมากๆ ก็เลยถ่ายมา ปรับโหมด P เหมือนเดิม ไปๆ มาๆ
ไม่ถูกใจเลยปรับ M แล้วเพิ่มอุณหภูมิแสงเยอะๆ
ปรากฏว่าไม่ถูกใจอีก สุดท้ายก็ชอบรูปที่ได้จากโหมด P
สองรูปแรก (แล้วที่เหลือจะถ่ายมาทำไม 55555)
ถ่ายรูปเสร็จ
ออกไปกินข้าวที่ร้านอะไรสบายๆ สักอย่างที่แหละ อาหารกินได้นะ อร่อยดี
หมูนี่นุ่มม๊ากมาก แต่ปูไม่อร่อยเลย ไม่แน่น แต่ให้อภัยได้ค่ะ 555
เสียดายมากที่ไม่ได้เอากล้องไป วางทิ้งไว้ที่รีสอร์ท เห็นว่าจะไปกินข้าวอย่างเดียว
ไม่รู้ว่าเขามีโชว์ไฟด้วย คือมันเฟอร์เฟคมาก สวยมากๆ อยากถ่ายรูปเก็บไว้มากๆ T__T อยากจะร้องไห้เป็นภาษาพาร์เซลล์
เช้าวันรุ่งขึ้น
จะกลับบ้านแล้ว แต่แบบยังไม่ค่อยได้ทำอะไรเลย ตอนแรกพ่อจะพาไปน้ำตกบนเกาะต่อ
แต่ขี้เกียจเดินกัน ไปๆ มาๆ จบลงที่ลองขี่ช้างดูแล้วกัน บอกเลยว่าตอนแรกกลัวมากๆ
อยู่ในสภาวะป๊อด มือไม้เย็นไปหมด เราไม่ได้กลัวความสูงนะ แต่กลัวช้าง 5555
พอคุยราคาเสร็จเรียบร้อย
เราเลือกนั่งแบบครึ่งชั่วโมง คนละห้าร้อยบาท ตอนแรกก็ว่าแพงนะ แต่พอมาคิดๆ
แล้วมันก็สมราคาดี กว่าเขาจะฝึกช้างได้ขนาดนั้น
ตอนแรกเราก็สงสัยว่าจะขึ้นช้างยังไง
แล้วก็ถึงบางอ้อตอนที่เขาพาเราไปบนเรือนไม้หน้าตาคล้ายๆ บ้านยกใต้ถุนสูง มีสองฝั่ง
ตรงกลางเป็นทางช้างเดิน เราสนใจป้ายป้ายนึงมากๆ เลย มันเป็นป้ายคิวช้าง
มีเขียนด้วยนะว่าใครหยุด พี่ชายเราแซวว่า ช้างมีหยุดงานด้วย พนักงานเขาบอก อ๋อ
ช้างตกมันค่ะ เลยมาทำงานไม่ได้
เราได้นั่งช้างที่ชื่อน้องตุ้ม
ไม่เรียกน้องแล้วม้าง พี่คนขี่ช้างบอกว่าน้องตุ้มอายุเกือบร้อยปีแล้ว คือแบบ โหย
แบบนี้ต้องเรียกย่าแล้วค่ะ น้องตุ้ม(เรียกน้องแล้วกันเนาะ
เห็นพี่เขาเรียกน้องเราก็เรียกน้องบ้าง)กลัวแม็กโครค่ะ
พอเจอแม็คโครน้องเดินเร็วขึ้นมากจนเราจับราวจับแทบไม่ทัน จุดนั้นกลัวมาก
แต่ก็สนุกมากเหมือนกัน พี่คนขี่ช้างเขาแซวว่าถ้าเกิดน้องวิ่งมาจริงๆ จะทำยังไง
เราก็บอก ช็อคค่ะ ทำไรไม่ถูก แล้วพี่เขาบอก กลัวยังไงก็อย่าโดดลงไปข้างล่างนะ
เรานี่ขำก๊ากเลย พี่เขาตลกมากๆ
เราพยายามถ่ายรูปเพื่อนร่วมทางอันได้แก่พี่ชาย
พี่สะใภ้ พ่อและแม่ด้วยมืออันสั่นเทา ตอนแรกภาพเบลอ พี่ชายบอกดันไอเอสโอขึ้น
พอทำตามรูปก็ออกมาดีขึ้น เพิ่งมารู้ทีหลังว่ามันเป็นการเพิ่มความเร็วชัตเตอร์ 5555 เป็นการกดชัดเตอร์แบบรัวๆ
และไม่ลืมหูลืมตาเพราะไม่กล้าปล่อยมือจากที่จับนาน น้องตุ้มเดินได้วิบากมาก
เอวงี้แทบเคล็ด 555
เราโคตรประทับใจการนั่งช้างอ่ะ
คือแบบช้างน่ารักมาก เลยไปซื้อของกินให้น้องตุ้ม น้องตุ้มกินเก่งมาก
รีบเอางวงมารับอาหารไปจากเราแล้วตุนไว้ในปาก พอหมดแล้วก็ยื่นมาขออีก
ถ้าไม่ติดว่าที่ซุ้มไม่มีอาหารแล้วก็คงให้อีก น้องตุ้มน่ารักมาก
เสียดายที่เราไม่ได้ถ่ายรูปไว้ น้องตุ้มพยายามจะเอากล้องเราไปกินด้วย เห้ยน้องตุ้ม
อันนี้ไม่ให้ หวงมาก ฮา
และแล้วก็ถึงเวลากลับบ้าน
ขามาเรามาเฟอร์รี่ลำเล็ก คราวนี้ขากลับได้กลับเรือเฟอร์รี่ลำใหญ่ นั่งสบายขึ้นเยอะ
ให้ตาย เราหลงรักเกาะนี้เข้าแล้วจริงๆ
เป็นเกาะที่ทำให้เราเบลอคิดว่ามาเที่ยวต่างประเทศ ฝรั่งเต็มไปหมดแถมทุกอย่างก็เป็นระเบียบมากๆ
ผิดกับที่อื่นๆ อย่างเช่นตอนต่อแถวเอารถขึ้นเรือ เขาไม่ให้แซง
พอมีรถคันหนึ่งแซงเจ้าหน้าที่ประกาศว่าหมายเลขทะเบียน xxxx แทรกแถวนะครับ
กรุณากลับไปต่อแถวใหม่ด้วย
รถคันนั้นเป็นอันต้องกลับรถแล้วไปต่อท้ายแถวซึ่งไกลกว่าเดิมมากๆ
คือเราชอบระเบียบแบบนี้ ทุกคนเท่าเทียมกันดี
พอขึ้นฝั่งที่ท่าเรือธรรมชาติเราก็มุ่งหน้าไปที่อ.ขลุงเพื่อหาปูนิ่มกิน
(กินอีกแล้ว) เป้าหมายคือฟาร์มปูนิ่ม เราต้องนั่งเรือจากฝั่งไปที่ร้านปูนิ่ม
(ทริปนี้นั่งแต่รถกับเรือ) บริเวณนี้จะเป็นป่าชายเลนซะส่วนมาก ในน้ำมีทุ่นขวด
พ่อบอกว่าเขาทำไว้ให้หอยนางรมเกาะ พอถึงที่กินข้าวพ่อก็สั่งหอยนางรมมากินซะเลย
บอกว่ามันสด 555
รูปนี้เราถ่ายจากที่ร้าน
มองๆ เห็นเมฆกับภูเขาสวยดีเลยกดชัตเตอร์ซะเลย 5555
พอกินเสร็จ
พ่อบอกอยากไปตกหมึก ก็เลยไปหาคิวเรือที่ท่าเรือตรงแขมหนู ปรากฏว่าออกเรือไม่ได้จ้า
อดไปเลย T__T จบแล้วทริปนี้
สนุกมากแต่ก็เหนื่อยมากเหมือนกัน ทำเอาหัวถึงหมอนปุ๊บหลับสนิทเลย
28.12.14
HersyP
ไม่มีความคิดเห็น: